Ik keek en ik wachtte.... besefte dat ik gekke bekken stond te trekken naar mijn eigen spiegelbeeld en schoot in de lach. Wat sta ik hier nou te doen? Zou het al twaalf uur zijn geweest? Is het al gebeurd? Ik spiekte even op de klok, het was al gebeurd, de woensdag was overgegaan in de donderdag en ik, de gek, stond voor de spiegel en had niks gezien.
Tot op de seconde had ik gekeken, maar niks was anders dan daarvoor. Voelde ik me anders? Nee, dat ook niet, behalve dat ik mezelf voor gek verklaarde. Trok aan het koordje aan de muur en stond in het donker. Trok nog een keer aan het koordje, draaide me snel om, maar mijn spiegelbeeld was nog net zo snel als ik en zag er nog steeds hetzelfde uit.
Dat was me goed afgegaan, geheel pijnloos en zonder schokkende veranderingen. Het is gelukt.... ik ben 30!
